شهید مطهری و روز معلم

دوازدهم اردیبهشت، میلیون ها دانش آموز با قلبی شیفته و جانی جویای دانایی و خردمندی به مدارس می روند و با شاخه گلی به نشانه مهر و سپاس، به دیدار معلمان خود می شتابند تا تلاش بزرگ آنها را برای ترویج علم و فضیلت سپاس گویند و در عمل نشان دهند که قدر تلاش ها را می دانند و از همین امروز مصمم اند تا فردای بهتری را تحقق بخشند.

آنچه مسلم است، اولین معلم بشریت، خود خداوند است که از پس خلق انسان، راه نیکو زیستن را به او آموخت؛ زشتی ها و زیبایی ها را به او نمایاند و چراغ خرد را به دست او داد تا درستی پیشه کند.

پس از حق تعالی، پیامبران الهی و جانشینان آنانند که برترین آموزگاران انسان محسوب می شوند و در طول عمر بشر، زندگی خود را وقف سعادت انسان کردند و کوشیدند تا دست او را گرفته، به سوی سرانجامی نیک رهنمون شوند.

آفرینش مکتب است و کردگار            خود مدیر و انبیا آموزگار

پدر و مادر هم در درجه بعدی تعلیم و تربیت انسان، نقش بسیار حساسی را ایفا می کنند و بالاترین الگوی رفتاری فرزندانند که این امر نشان دهنده اهمیت جایگاه خانواده در شکل گیری شخصیت علمی، فرهنگی و اجتماعی فرزندان است.

پس از والدین، هرکس که چیزی به انسان بیاموزد، به همان میزان معلمِ آن شخص به شمار می رود و هرچه مقدار آموختن از معلمی بیشتر باشد، به همان اندازه نسبت به او تعهد نیز افزایش می یابد. 

نوروز در کلام علامه شهید مطهری(ره)

---

بهار فصل تجدید حیات و زندگی از سرگرفتن زمین ماست، فصل نشاط و خرمی زمین است... در قرآن از این تجدید حیاتی که برای این موجود رخ می دهد مکرر یاد شده حدود پانزده بار و شاید بیشتر در قرآن کریم به این موضوع اشاره شده ولی به عنوان یک درس یک تعلیم و یک حکمت آموختنی...بهار طبیعی را خورشید به وجود می‏آورد که پس از مدتی دوری و فاصله با اشعه گرم خود طبیعت مرده را زنده و زمین خفته را بیدار می‏کند و بهار معنوی را خورشید تابنده قرآن در دلهای مرده و روحهای افسرده ایجاد می‏کند . هم از فرصت بهار معنوی باید استفاده کرد و هم از فرصت بهار طبیعی .  

---

انسان حالتی دارد که از یکنواختی ملول می‏شود ، طالب تجدد و تنوع است‏.  تجدد و نوخواهی احتیاجی است در وجود بشر . بعضی گمان می‏کنند که این خصیصه ذاتی بشر است . بشر همیشه مشتاق و آرزومند چیزهایی است که ندارد . داشتن ، مدفن عشق و علاقه و خواستن است‏ . اما بعضی دیگر نظر دقیق تری دارند ، می‏گویند اگر واقعا چیزی مطلوب‏ غریزی و ذاتی بشر باشد ، ممکن نیست که وصال او را سرد و افسرده بکند . 

در نهاد و غریزه بشر معشوق و محبوبی کامل تر و عالی‏تر است ، محبوبی که کمال لا یتناهی است . به دنبال هر محبوبی که می‏رود ، در حقیقت ، نشانی از محبوب اصلی و واقعی‏ خود در او می‏بیند و به گمان محبوب اصلی به سراغ او می‏رود ، اما پس از وصال چون خاصیت آن محبوب اصلی را در او نمی بیند و احساس می‏کند که این‏ موجود قادر نیست خلع وجودی او را پر کند ، به سراغ محبوبی دیگر می‏رود ، و همین طور . . . مگر آنکه روزی به محبوب اصلی و حقیقی خود نائل گردد ، آن‏ وقت به کمال واقعی خود که اتصال به کمال لا یتناهی است ، خواهد رسید و در بهجت و سعادت کامل غرق می‏گردد و برای همیشه آرام می‏گیرد و دیگر خستگی و افسردگی و کسالت در او راه نمی یابد و بعبارتی :

( « ألا بذکر الله تطمئن‏ القلوب »). 

قرآن کریم درباره بهشت می‏فرماید : "« لا یبغون عنها حولا »" یعنی این تفاوت میان نعمتهای آخرت و این دنیا هست که در این دنیا انسان طالب تحول و تغیر است ، اما در آخرت طالب تغیر و تحول و نو شدن‏ و عوض شدن نیست . به هر حال ، مسلما انسان در این دنیا طالب تجدد و تنوع است . تجدد موجب انبساط و شکفتگی خاطر میگردد خصوصا اگر آن تجدد و تنوع در جهت‏ حیات و تازگی زندگی باشد . تجدد و تنوع ، کدورت و ملال را از خاطر می‏زداید . 

هر زمان نو صورتی و نو جمال تا زنو دیدن فرو میرد ملال

بیداری امت اسلامی از منظر شهید مطهری

 «ما اکنون‎ بیش از هر چیزی نیازمندیم به یک رستاخیز دینی و اسلامی، به یک احیاء تفکر دینی، به یک نهضت روشنگر اسلامی.» 

«در همه‎کشور‎های اسلامی نوعی بیداری و به خودآمدگی اسلامی پیدا شده است ملل‎مسلمان با سرخوردگی از معیار‎ها و مکتب‎های شرقی و غربی به جست‎وجوی هویت‎واقعی و اصیل خود برخاسته‎اند. مسلمانان، یک دوره خودباختگی را پشت سرگذاشته‎اند و به یک دوره‎بازیافتگی رسیده‎اند لذا جهان سومی در حال تولد است که شرق و غرب را به‎مقابله برانگیخته است».

این تعابیر، مربوط به مصاحبه شهید مطهری در فروردین 1358 است. شخصیت کم‎نظیری که حاصل عمر امام و اندیشه‎پرداز جمهوری اسلامی بود و افق بلند فراروی مسلمین را رصد و تبیین می‎کرد. 

بی‎شک بررسی علمی هر موضوع، مبتنی بر پیشینه و ریشه‎‎های آن است و «بیداری اسلامی» نیز جز با شناخت صحیح از اسلام و مسلمانان قابل تحلیل نخواهد بود.  

استاد مطهری در عرصه علم و عمل

استاد شهید مطهری یکی از موفق ترین و پیشروترین متفکران اسلامی در عصر جدید است که در گستردگی فکری ، درک زمان ، شناخت مسائل فکری ، توجه به واقعیت ها و آشنایی با مبانی دینی سرآمد هم عصران خویش بود . او عمر پربرکت خود را در راه شناخت عمیق اسلام و شناساندن این مکتب حیات بخش ، از زوایای مختلف به شیفتگان علوم و معارف اسلامی و مبارزه ی سرسختانه با کجروی ها و انحراف ها صرف نمود و بدین جهت حق عظیمی بر مسلمانان ، به ویژه نسل جوان دارد و به حقیقت الگو و معلمی وارسته و موفق برای نسل جستجوگر عصر ماست . استاد مطهری معلمی بود که روزگاری چند در برج طلعت این نسل درخشید و چونان شمشیری آخته بی آنکه از خرق عادات و رسوم و خرافات عوام و خواص بهراسد ، معضلات و شبهات را در هم نوردید و اکنون که از بامداد هجر او سالها می گذرد و نام و یاد و آثار گران سنگ او فرصتی است تا بار دیگر جوانان پاک طینت و مشتاق حقایق نورانی اسلام ، با اندیشه های ژرف و ناب او در اسلام شناسی آشنا گردند . بنابراین تأمل در مشی زندگی و اندیشه این متفکر بزرگ اسلامی ، که نقشی اساسی در ایجاد تحولات عمیق اجتماعی و فرهنگی جامعه داشت ، با انگیزه ی یافتن زوایای نهفته و مختلف زندگی و اندیشه های سرنوشت ساز او می تواند نمونه و الگویی علمی و عملی برای مشتاقان طریق و پویندگان مسیر ارایه دهد و نسل جوان جستجوگر و تشنه ی واقعیت را در رسیدن به مقصد هدایت نماید.

اندیشه های شهید مطهری برآورنده نیاز جهانی شدن

سخن گفتن از استاد مطهری، سخن گفتن از اندیشه و تفکر است، تفکری که بر محور جامعیت علوم اسلامی قرار داشت. پیش از همه، او یک درد آشنای دردشناس بود و این خصیصه ای است که به صورت یک موهبت، تنها بر برخی از انسانها جلوه می کند تا مگر اسباب برکت و حرکت باشند و استاد مطهری همان مایه برکت و حرکت اندیشمندانه دنیای اسلام در زمان ما بود. ایشان در روزگار ما نه به واسطه شخصیت و موقعیت فردی، که به دلیل خلاقیت اندیشه اش مورد حرمت است، اندیشه ای که در دریای متلاطم افکار و آرای گوناگون جهان حاضر، با اهرم جذبه و استدلال، مفاهیم مورد نیاز جوامع امروزین را بیان می داشت.